مدح و شهادت حضرت علی اکبر علیه‌السلام
داغی که حسین ازغم اکبر به جگر داشت جز خالق اکـبر ز دل او که خـبر داشت؟ تا آن دم آخــر کــه بــریــدنــد سـرش را او دیدۀ حسرت به سوی جسم پسر داشت میسوخت خود از تشنگی و در دم مُردن از سوز لب خشک پـسر دیـدۀ تـر داشت بُگذشت به یک باره زجان و زن و فرزند یارب! چه هوا بود که آن شاه به سرداشت؟ مـجـنـون شدی و سر به بیـابان بنـهـادی لیلای جگرخون گر از این غصّه،خبرداشت شد پُـر گـهـر از دیـدۀ زینب، هـمه آفـاق آن بحر فرومایه، کی آن قدر هر داشت؟ نالــم به حسین یا ز غـم حضرت سجاد؟ این داغ پسر در دل و آن داغ پدر داشت در آه جگر سوز تو، جودی! چه شرر بود؟ کاندر جگـر سنگ، فـغـان تو اثـر داشت |